Աղբիւրդ կենդանութեան և անմահութեան` արբո զծարաւեալ հոգի իմ յառատաբուղխ վտակէ քումմէ, որ պասքեալ տոչորիմ ի բազում անօրէնութեանց իմոց. խթեա ի քարացեալ սիրտ իմ, և հան ինձ արտասուս ապաշխարութեան։
Մի՛ դատեր և մի՛ դատապարտեր զիս, Տէր` ըստ անբաւ զազիր գործոց իմոց, և մի՛ կացուսցես զիս ընդ այլսն որք զայրացուցին զքեզ. այլ ընդ փառաւորեալսն փառաւորեա, և ընդ պսակեալսն պսակեա, և ընդ բերկրեալսն ուրախացո։
Տուր ինձ իմաստութիւն, և անկեա, տէր, զմահ և զերկիւղ քո ի սրտի իմում, լուսաւորեա զխորհուրդս իմ. կարողացո զմարմինս իմ` ժուժկալութեամբ կալ ի պատուիրանի քում յամենայն ժամ։
Ո՛վ բարերար և մարդասէր տէր, առանց չարչարանաց և ժուժկալութեանց զիա՞րդ ազատեցայց ի բազմութենէ մեղաց իմոց. զի մարմնովս տկար եմ և հոգւովս խաւար. ողորմեա, տէր, և որպէս կամիս օգնեա ինձ։
Անոխակալ տէր, մի՛ վասն բազում չարեաց իմոց անտես առներ զիս, այլ դարձիր յիս, և դարձո զամենայն ցանկութիւնս իմ՝ ի քեզ, սիրել զքեզ միայն ի բոլոր սրտէ իմմէ։ Ի նուազ և յանպաճոյճ կերակրոց ամբողջ պահեա զմարմին իմ։
Պատկերացո, տէր, զանհրաժեշտ գալուստ քո առաջի աչաց իմոց. և դողացո զմարմին իմ սգայ և լալ անդադար երկիւղէ ահեղ դատաստանաց քոց. և մի՛ փակեր զգութ արարչական սիրոյ քո ի ստեղծուածոյս քո` որ մեղօքս եմ մեռեալ։
Աճեցո, տէր, զբարիս գործել ինձ յամենայն ժամ, եւ խափանեա զամենայն չարիս ի չար մտաց իմոց. ի պիղծ եւ յանուղղայ գնացից եւ ի չար սովորութենէ դադարեցո զիս, եւ հաստատեա յերկիւղ եւ ի սէր պատուիրանաց քոց։
Մենք, շատ թե քիչ տանելի ապագա ունենալու համար, պետք է աշխատենք բազմակողմանիորեն հասկանալ հզորների ու թույլերի հարաբերությունների անատոմիան։
Բնականաբար, եթե ուժեղների ու թույլերի հարաբերությունների հետ առնչված երկրորդական հանգամանքները դնենք մի կողմ, ապա այդ հարաբերությունների կայուն ու երկուստեք իմաստալից լինելու համար, ընդհանուր առմամբ, պետք է հավասարակշռություն լինի, մի կողմից, ուժեղի համար թույլի օգտակարության և, մյուս կողմից էլ, թույլի համար ուժեղի կողմից պաշտպանվածության միջև...